Για το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη, τώρα είναι αργά για δάκρυα

 

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι, μία από τις πρώτες ενέργειες του Γ. Παπανδρέου όταν έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια ήταν να καταργήσει πλήρως το σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου. Απέκοψε μία ολόκληρη περιοχή της Ελλάδος, για να εμφανίσει μειωμένες δαπάνες στους τροϊκανούς.

Η ίδια λογική επεκράτησε και με τα νοσοκομεία λοιμωδών, τα έκλεισαν για να εμφανίσουν μειωμένες δαπάνες.

Συγχρόνως επεκράτησε η "λογική" του πλιάτσικου: δισεκατομμύρια για τις πολλαπλές ανακεφαλαιοποιήσεις των τεσσάρων συστημικών τραπεζών που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε στην εθνική οικονομία, επιβολή διοδίων κάθε 20 χιλιόμετρα στο εθνικό δίκτυο δήθεν για να χρηματοδοτηθούν νέες επενδύσεις στο οδικό δίκτυο, ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας σε γερμανική εταιρεία η οποία τα αγόρασε με δάνεια από ελληνικές τράπεζες.

Yπέρ της αποσχίσεως της Μαριουπόλεως και από την Ουκρανία, και από την Ρωσσία

  

https://www.newsit.gr/ellada/poreia-oukranon-sto-kentro-tis-athinas-i-marioupoli-tha-ginei-ksana-diki-mas/3715014/

Η πλήρης απουσία ελληνοκεντρικής σκέψεως οδηγεί σε κωμικοτραγικά φαινόμενα σαν αυτό: Ουκρανοί διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας διαδηλώνουν μαζί με ουκρανικές και ρωμέϊκες σημαίες για την επιστροφή της Μαριουπόλεως στην Ουκρανία.

Και καλά, οι Ουκρανοί θέλουν την Μαριούπολη, όσοι ελληνόφωνοι συμμετείχαν γιατί θέλουν την επιστροφή της στους Ουκρανούς; Τους χρωστάμε κάτι και δεν το γνωρίζουμε;

Η Μαριούπολη εδώ και αιώνες διεκδικείται από Τατάρους, Ρώσσους, Ουκρανούς, Τούρκους, Λιθουανούς, Μογγόλους. Και παρά τους απηνείς διωγμούς, σήμερα έχει αρκετούς ελληνογενείς κατοίκους.

Η βοήθεια για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών εντάσσεται στις διακρατικές και όχι στις διαπροσωπικές σχέσεις

Σχετικώς με την ''ανθρωπιστική" βοήθεια προς Τουρκία και Συρία λόγω του σεισμού, γράφτηκαν ένα σωρό ανοησίες. Κάποιοι μπερδεύουν τις διαπροσωπικές με τις διακρατικές σχέσεις. Τάχα είμαστε όλοι άνθρωποι και άρα πρέπει να βοηθάμε σε δύσκολες στιγμές.

Αυτό πάνω-κάτω ήταν και το γελοίο μήνυμα του Μητσοτάκη, δικαιολογώντας την βοήθεια προς την Τουρκία. Αλλά την ίδια στιγμή αρνήθηκε να στείλει βοήθεια προς την Συρία παρά μόνον αν του έδινε άδεια η ΕΕ, διότι υφίστανται δυτικές κυρώσεις εις βάρος της Συρίας, και οι δυτικοί πολιτικοί δεν θέλουν να δείξουν ότι αναγνωρίζουν την κυβέρνηση Άσσαντ.

Άρα είναι πολιτικό το ζήτημα, αφορά διακρατικές σχέσεις. Έτσι οι καρπαζοεισπράκτορες ευρωραγιάδες έστειλαν βοήθεια αμέσως σε ένα κράτος που απειλεί την Ελλάδα, ενώ αρνήθηκαν σε ένα κράτος που δεν την απειλεί.

10/2/23 στις 22:00 ΑΝΑΚΤΗΣΗ LIVE... Ελληνική Θρησκεία, Χθες - Σήμερα, καλεσμένος ο Ιφικράτης Αμυράς

    

         

 

Πολύτιμα συμπεράσματα από την μελέτη της ιμπεριαλιστικής βρετανικής πολιτικής για το πώς πρέπει να ασκείται η Ελληνική εξωτερική πολιτική

 

Μελετώντας την ιμπεριαλιστική πολιτική της Βρετανίας εξάγουμε πολύτιμα συμπεράσματα για το σήμερα, και το πώς θα πρέπει να ασκείται η Ελληνική εξωτερική πολιτική.

Παρ' ό,τι δεν υπάρχει πιά η βρετανική αυτοκρατορία, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι που αντιμετώπισε αποτελούν επαναλαμβανόμενο σχήμα(pattern).

Ενώ ο Hobson στο κλασσικό έργο του Imperialism: A Study, θεωρεί ότι το βασικό κίνητρο του ιμπεριαλισμού είναι το οικονομικό συμφέρον, η μελέτη της ιστορίας δείχνει ότι οι Βρετανοί αξιωματούχοι εμφορούντο κυρίως από γεωπολιτικές ανησυχίες.

Είτε στην εποχή του Ναπολέοντος, είτε στην εποχή του "Μεγάλου Παιχνιδιού" στον Καύκασο κατά της Ρωσίας, είτε στα χρόνια του Α' παγκοσμίου πολέμου, οι Βρετανοί ανησυχούν για τον έλεγχο των στρατηγικών οδών, των επικοινωνιών, των σημαντικών πρώτων υλών, και των πληθυσμών του Τρίτου Κόσμου από κάποια αντίπαλη δύναμη.

Μακροχρόνιος πόλεμος φθοράς. Η καλύτερη λύση στο ουκρανικό ζήτημα

 

Όσο παρατείνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο αυξάνουν οι πιθανότητες για κλιμάκωση και επέκταση της συρράξεως.

Από την άλλη μεριά, τόσο αποδυναμώνονται οι δύο αντίπαλες πλευρές: ο διεθνής λιμπεραλισμός που έχει καταστρέψει τα έθνη, και ο ρωσσικός αυτοκρατορικός επεκτατισμός που επίσης έχει καταστρέψει πολλά έθνη.

Ένας περιχαρακωμένος μακροχρόνιος πόλεμος φθοράς είναι το καλύτερο σενάριο την δεδομένη στιγμή.

Μία νίκη της Δύσεως, θα αλυσοδέσει την Ουκρανία στο διεθνές λιμπεραλιστικό στρατόπεδο και θα αποθρασύνει έτι περαιτέρω τις δυτικές παγκοσμιοποιημένες υπερεθνικές ελίτ.

Μία νίκη της Ρωσσίας, θα προσαρτήσει την Ουκρανία στην ρωσσική αυτοκρατορία, θα αποθρασύνει τις ρωσσικές ελίτ, οι οποίες θα συνεχίσουν να απειλούν και άλλες χώρες.

Το ξεχασμένο Κορσικανικό αντάρτικο δεν πρέπει να εγκαταληφθεί στην μοίρα του από τους Έλληνες

 

https://www.france24.com/en/europe/20220315-france-s-corsica-an-island-of-beauty-rocked-by-nationalist-unrest

Και ενώ η ζωή στο γυφτορωμέικο ψευδοκράτος κυλά ανέμελα, στην Κύρνο/Κορσική ο αγώνας για ανεξαρτησία από την Γαλλία συνεχίζεται.

Άλλη μία περιοχή με ελληνικό πληθυσμό-Μανιάτες ξεχασμένη και εγκαταλελειμμένη από τους "εθνικόφρονας", οι οποίοι πάντοτε ενδιαφερόντουσαν για το τί θα πούν "αι Μεγάλαι Δυνάμεις", και ποτέ για το τί ζητά ο Ελληνισμός της Διασποράς.

Άλλο ένα αντάρτικο ξεχασμένο από τους οπαδούς της "Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος", όπως έγινε με το Μακεδονικό αντάρτικο, όπως έγινε με το Ποντιακό αντάρτικο, όπως έγινε με το Σικελικό αντάρτικο, όπως έγινε με το Κυπριακό αντάρτικο, έτσι και το Κορσικάνικο αντάρτικο ουδέποτε έλαβε έστω και την παραμικρή βοήθεια από τους γυφτορωμιούς πολιτικούς διότι απλούστατα είναι γυφτορωμιοί.

Βενιζελικοί και μοναρχικοί είναι συνυπεύθυνοι για την Μικρασιατική καταστροφή

Πολλά από τα δεινά του σύγχρονου Ελληνισμού δεν οφείλονται μόνον στο ότι δεν κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του κράτος και να απορωμιοποιήσει την κοινωνική ζωή της Πατρίδος. Οφείλονται και στο ότι 100 χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή, η οποία άλλαξε άρδην τον ιδεολογικό προσανατολισμό της χώρας, υπάρχουν ακόμη άτομα που τάσσονται είτε με το μέρος των βενιζελικών, είτε με το μέρος των μοναρχικών, αρνούμενοι να ρίξουν στα σκουπίδια της ιστορίας και τις δύο πλευρές.

Η πλευρά των βενιζελικών θεωρεί ότι ο Βενιζέλος ήταν ο μεγάλος οραματιστής, ενώ επρόκειτο για έναν πολιτικό νάνο, ο οποίος δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί τις καταστάσεις στις οποίες ενέπλεκε την Ελλάδα. Η δε πλευρά των μοναρχικών ενώ δεν πίστεψε ποτέ στην Μικρασιατική εκστρατεία, ανέλαβε να την συνεχίσει, κάτι που σημαίνει άγνοια κινδύνων και έλλειψη σχεδίων.

Η προσπάθεια αγιοποιήσεως των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής πρέπει να παταχθεί

 

Τα τελευταία χρόνια εκδίδονται βιβλία από αντιβενιζελικούς φιλομοναρχικούς ιστορικούς για το ζήτημα της καταστροφής το 1922 στην Μικρά Ασία. Βασικό τους επιχείρημα είναι ότι έχουν έρθει νέα στοιχεία στο φως, τα οποία τάχα αναιρούν την ευθύνη των βασιλοφρόνων της κυβερνήσεως Γούναρη. Και ότι «αντικειμενικώς», η Ελλάς δεν μπορούσε να επιτύχει τον στόχο της εκστρατείας. Φυσικά στόχος της συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας είναι το ξέπλυμα των υπευθύνων και η αγιοποίησή τους.

Υπενθυμίζω ότι είμαι εξίσου αντιβενιζελικός όπως και αντιμοναρχικός. Αν δεν ήταν τόσο άχρηστοι οι πολιτικοί και των δύο παρατάξεων, ο σκοπός της εκστρατείας θα μπορούσε να επιτευχθεί, αρκεί οι ιθύνοντες να διάβαζαν ιστορία και να παραδειγματιζόντουσαν από άλλους ηγέτες.

Αν κάποιος σκέπτεται με στατικό τρόπο, πχ πώς 100 χιλιάδες στρατός θα φτάσει μέχρι τον Σαγγάριο ποταμό, τότε όντως δημιουργούνται ένα σωρό αμφιβολίες για το εγχείρημα. Ο Μεταξάς και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος θεωρούσαν καταστροφική την εκστρατεία. Όταν κάποιος είναι πολιτικώς αμόρφωτος, είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να σκεφτεί παρά μόνον με στρατιωτικούς όρους μέσα στο περιορισμένο πλαίσιο μίας τυπικής εκστρατείας.

Εχθροί της Ελλάδος υπάρχουν και εκ δυσμών

  

Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι εχθροί της Ελλάδος υπάρχουν και εκ δυσμών, και δεν πρέπει να το λησμονούμε.

Τον Αύγουστο του 1923, ενώ ακόμη οι μνήμες από την Μικρασιατική καταστροφή είναι νωπές, ο Μουσολίνι αποφασίζει να επέμβει και να καταλάβει την Κέρκυρα. Χρειάζεται ένα πρόσχημα, το βρίσκει σε συνεργασία με κάποιους Αλβανούς που δολοφονούν τον Ιταλό στρατηγό Τελλίνι και την ακολουθία του, η οποία συζητούσε την χάραξη των συνόρων μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας.

Ο Μουσολίνι απαίτησε οικονομική και πολιτική ικανοποίηση από την Ελλάδα θεωρώντας ότι Έλληνες ήταν υπεύθυνοι της δολοφονίας του Τελλίνι, αδιαφορώντας για οιαδήποτε άλλη ερμηνεία του τραγικού συμβάντος.