Απονομιμοποιητική δήλωση για τις εκλογές της 21ης Μαΐου

  

Μία απλή δήλωση που κάθε πολίτης ή συλλογικότητα μπορεί να κάνει μετεκλογικώς, αν όντως θέλει να δηλώνει αντισυστημικός και ενεργός πολίτης.

Μπορεί να την αναρτήσει στα κοινωνικά δίκτυα ως εξωτερίκευση της πολιτικής του βουλήσεως. Εννοείται ότι μπορεί να γράψει μία παρεμφερή δήλωση, αναλόγου περιεχομένου. Πάντως να μην αναγνωρίσει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Αν δεν το πράξει, σημαίνει ότι σκύβει το κεφάλι στις κατοχικές κυβερνήσεις, και θα συνεχίσει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη. Θα περιμένει τις επόμενες εκλογές, για να ξαναεισπράξει άλλη μία εκλογική ήττα.

Βασικό προτέρημα ενός καλού στρατηγού, είναι το να μην δίνει μάχη σε χρόνο, τόπο, και με τρόπο που δεν έχει επιλέξει ο ίδιος. Θέλει πάντα να επιλέγει εκείνος τον τόπο, χρόνο, και τον τρόπο που θα διεξαγάγει την μάχη.

Η μετεκλογική συμπεριφορά των μικρών κομμάτων αποδεικνύει αν είναι συστημικά ή αντισυστημικά

 

Τώρα που έγιναν οι εκλογές, αξίζει να σταθούμε στην μετεκλογική συμπεριφορά των ηττημένων, των λεγομένων μικρών ή κατά φαντασίαν αντισυστημικών κομμάτων.

Η συντριπτική τους πλειοψηφία ουδέποτε σκέφτηκε να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα, με κατηγορίες περί νοθείας. Αληθινές ή ψεύτικες, δεν έχει σημασία. Εφ' όσον κάποιο κόμμα δηλώνει αντισυστημικό, σημασία έχει να απονομιμοποιείται ο εχθρός. Ηθικό είναι ό,τι συμφέρει την Πατρίδα, και όχι ό,τι συμφέρει την ΝΔ.

Ένα κόμμα ή ένα καθεστώς που πραγματικά θέλει την εξουσία, αποδεικνύει την αξία του ασχέτως εκλογικού αποτελέσματος. Υπενθυμίζω δύο σχετικώς πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Το καλοκαίρι του 2015 έγινε δημοψήφισμα στην Ελλάδα, ηττήθηκε το ΝΑΙ, επικράτησε το ΟΧΙ. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα συνασπίστηκε η μνημονιακή συμμορία, και μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ.

Τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα ούτε καταγγέλουν προεκλογικώς τις δομικές ανισότητες, ούτε αμφισβητούν μετεκλογικώς το αποτέλεσμα

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετά "αντισυστημικά" κόμματα δέχονται να συμμετάσχουν σε ένα ετεροβαρές εκλογικό σύστημα, χωρίς να καταγγέλουν τις δομικές ανισότητες που ενυπάρχουν.

Δηλαδή δέχονται να παίξουν με τράπουλα σημαδεμένη από τον αντίπαλο, χωρίς να το δηλώνουν ανοικτά. Με αποτέλεσμα να νομιμοποιείται στην λαϊκή συνείδηση ότι οι κοινοβουλευτικές εκλογές είναι τάχα αδιάβλητες, και ο μόνος νόμιμος μηχανισμός εναλλαγής στην εξουσία.

Ας δούμε κάποιες από τις δομικές ανισότητες από την οπτική γωνία ενός οιουδήποτε αντισυστημικού κόμματος.

Πρώτον, οι εκλογικοί κατάλογοι είναι γεμάτοι με πολιτογραφημένους αλλοεθνείς. Συνεπώς ένα αντισυστημικό κόμμα θα έπρεπε να απαιτεί εκκαθάριση των εκλογικών καταλόγων. Δεχόμενο να συμμετάσχει στο εκλογικό παιχνίδι, μόνο με την υπόσχεση ότι ΘΑ αλλάξει τον νόμο περί ιθαγενείας, ΟΤΑΝ έχει την εξουσία, σημαίνει ότι δέχεται να ηττάται εσαεί. Μετά από κάποιες δεκαετίες όταν οι αλλοεθνείς θα είναι πλειοψηφία, δεν θα είναι δυνατόν να αλλάξει ο νόμος περί ιθαγενείας.

Διαφορετικές στρατηγικές καταλήψεως της εξουσίας πλην των κοινοβουλευτικών εκλογών

 

Κάθε φορά που διοργανώνονται κατοχικές εκλογές, από διαφόρους πολιτικώς αδαείς προβάλλεται το ψευτοδίλημμα «συμμετοχή στις εκλογές ή αποχή», υπονοώντας ότι η αποχή είναι απαράδεκτη, ενώ η συμμετοχή είναι υποχρεωτική, ωσάν να μην υπάρχουν άλλες λύσεις ή άλλες προτάσεις. 

Όσες συλλογικότητες ή όσα άτομα έχουν τέτοιες απόψεις, προσβάλλουν με απαξιωτικές φράσεις όσους αρνούνται την πολιτική πειθάρχηση στους καθεστωτικούς εκλογικούς κανόνες. 

Στην πραγματικότητα προβάλλουν την δική τους ασχετοσύνη και την δική πολιτική δειλία πάνω σε τρίτους. Και φυσικά, ουδέποτε απολογούνται για το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια που συμμετέχουν αυτοί στις καθεστωτικές εκλογές, δεν έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Μήπως φταίνε όσοι απέχουν; Γι’ αυτό δεν πηγαίνουν καλύτερα τα πράγματα στην χώρα; Ή μήπως οι καθεστωτικές εκλογές είναι ο μηχανισμός νομιμοποιήσεως και διαιωνίσεως της αυτοτροφοδοτούμενης παρακμής; Μήπως όσοι συμμετέχουν μανιωδώς σε αυτές τις διαδικασίες φράσσουν κάθε άλλη μορφή δράσεως; 

Η κυνοβουλευτική δειμοκρατία είναι η δικτατορία της μετριοκρατίας

  

Για όσους αφελείς θεωρούν ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι πολιτικό σύστημα πού τάχα εκφράζει την βούληση των πολιτών, να τους ενημερώσουμε ότι δεν πληροί ούτε τα στοιχειώδη κριτήρια για να αποκαλείται πολίτευμα.

Από την στιγμή που δεν υφίσταται ο θεσμός της ανακλητότητος των βουλευτών, οιοσδήποτε εκλεγεί, κάνει ό,τι θέλει, και οι εντολείς του-ψηφοφόροι απλώς δικαιούνται μετά 4 έτη να μην τον επανεκλέξουν.

Στην ουσία πρόκειται για τυραννία με κοινοβουλευτικό μανδύα. Καμμία ποινική ευθύνη δεν φέρει ο εκλεγμένος σε περίπτωση που νομοθετήσει τα αντίθετα απ' αυτά που υπεσχέθη.

Ακόμη και σε ένα απλό πληρεξούσιο, ανά πάσα στιγμή μπορείς να ανακαλέσεις την εντολή που έδωσες στον εντολοδόχο. Αλλά στην κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορείς να ανακαλέσεις τον βουλευτή που ψήφισες. Ο βουλευτής όμως μπορεί να ανακαλέσει τις προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσε.

Η Βρετανία σταδιακώς μετατρέπεται σε αποικία της Ινδίας

  

Η διαδικασία αποικισμού έχει αντιστραφεί. Ο πρωθυπουργός Rishi Sunak είναι παιδί Ινδών μεταναστών, ενώ ο πρωθυπουργός της Σκωτίας Humza Yousaf είναι παιδί Πακιστανών μεταναστών.

Όπως κάποτε η Ινδία είχε Βρετανούς κυβερνήτες και εισήγαγε βρετανικά ήθη και έθιμα, τώρα η Βρετανία έχει Ινδούς κυβερνήτες και εισάγει ινδικά ήθη και έθιμα.

Η Ινδία έχοντας αντιληφθεί ότι η (λαθρο)μετανάστευση αποτελεί γεωπολιτικό όπλο διεισδύσεως και κατοχής μίας χώρας, ενθαρρύνει μεταναστευτικές ροές όπως κάνει και το Μεξικό στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Η φορολογία είναι ληστεία και πρέπει να ποινικοποιηθεί ως διαρκές έγκλημα

  

Επειδή πλησιάζει η εργατική Πρωτομαγιά, βλέπω στους δρόμους αφίσες από διάφορες συλλογικότητες εργαζομένων, οι οποίες εκφράζουν αιτήματα, και πράγματι απορώ με την αφέλεια αρκετών εργαζομένων.

Πχ οι ταχυμεταφορείς και άλλοι υπάλληλοι, ζητούν να σταματήσει η αδήλωτη εργασία.

Η απλήρωτη εργασία είναι εξ ορισμού ληστεία των εργαζομένων από τους εργοδότες. Αλλά από πού και ως πού η δηλωμένη εργασία είναι κάτι που πρέπει να επιδιώκουν οι εργαζόμενοι στην σημερινή Ελλάδα; Για να μπορεί να τους ληστεύει το μνημονιακό ψευδοκράτος;

Για ποιό λόγο να θέλει ένας εργαζόμενος να δηλώσει την αμοιβή του στο ψευδοκράτος; Προφανώς επειδή νομίζει ότι έτσι θα εξασφαλίσει ασφαλιστική και συνταξιοδοτική κάλυψη. Ή ότι έτσι θα πιεστεί ο εργοδότης να τον πληρώνει τακτικώς.

Ο ορατός κίνδυνος εκμητσοτακισμού της πολιτικής μας ζωής

  

Η πρόσφατη απαγόρευση συμμετοχής στις εκλογές μη αρεστών κομμάτων στην μνημονιακή Ελλάδα, σίγουρα οδηγεί στον εκμητσοτακισμό της πολιτικής ζωής.

Η σφραγίδα του Αρείου Πάγου στην συνταγματική εκτροπή απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε μία αποικία χρέους. Η ηγεσία του Αρείου Πάγου κατά πλειοψηφία προτίμησε τον αυτοεξευτελισμό. Δικαίωμά της. Δικαίωμα και του Λαού να την θεωρεί ανύπαρκτη, ανούσια, υποταγμένη, εξαρτημένη.

O Εσπερινός της Εφέσου - η Ελληνική "τρομοκρατία" εναντίον των βαρβάρων Ρωμαίων

  

Γύρω στον Μάϊο του -88(η ημερομηνία δεν έχει καθοριστεί επακριβώς), ο Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ, προσπαθεί να αναχαιτίσει την ρωμαϊκή επεκτατικότητα στον Ελλαδικό χώρο.

Οι περισσότερες Ελληνικές πόλεις της δυτικής Μικράς Ασίας συμμαχούν μαζί του. Η Αθήνα τάσσεται με τον Μιθριδάτη ελπίζουσα στην απελευθέρωσή της από την ρωμαϊκή σκλαβιά.

Και τότε θα γραφτεί μία από τις σημαντικότερες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας. Το -88 ο Μιθριδάτης οργάνωσε την μεγάλη σφαγή των Ρωμαίων και Ιταλών εμπόρων στην Μικρά Ασία.

Επανεμφανίζεται ο κίνδυνος της Μεγάλης Σερβίας, με το πρόγραμμα Σερβικός Κόσμος

 

https://balkaninsight.com/2021/09/02/belgrades-serbian-world-fantasies-jeopardise-balkan-cooperation/

H Σερβία του προέδρου Vucic αντιγράφει την Ρωσσία στο ζήτημα της πολιτικής "ολοκληρώσεως"(integration policy)=επεκτατική πολιτική.

Μιλά και αυτή για Σερβικό Κόσμο, κατά το πρόγραμμα Ρωσσικός Κόσμος. Ο Σερβικός Κόσμος είναι ένας ευφημισμός του πραγματικού όρου, Μεγάλη Σερβία.

Αρχικώς η Σερβία προσπαθεί να ενσωματώσει/υποτάξει το Κόσοβο, την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και το Μαυροβούνιο.

Σε δεύτερη φάση ενδιαφέρεται να προσαρτήσει περιοχές που σήμερα ανήκουν στην Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, και στην Ρουμανία.