Οργάνωση Ελληνικής πολιτοφυλακής

Το ζήτημα της οργανώσεως Ελληνικών πολιτοφυλακών απασχολεί τους Ιεροφάντες σε όλα τα στάδια του Ιερού Πολέμου. Η Ελληνική πολιτοφυλακή δεν δημιουργείται εν μία νυκτί. Η συμπαγής δομή εξυφαίνεται δια της καθημερινής ιδεολογικής καθοδηγήσεως.

Οι Ελληνικές πολιτοφυλακές διοικούνται από ηγήτορες με ειδική στρατιωτική εκπαίδευση.

Μέλη των Ελληνικών πολιτοφυλακών γίνονται μόνον Έλληνες στο θρήσκευμα με Ελληνική φυλετική καταγωγή.

Το υποψήφιο μέλος γίνεται δεκτό αφού πρώτα ορκιστεί πίστη στα ιδανικά του Ελληνισμού, με τελετουργικό εισδοχής. Για να γίνει κάποιος μόνιμο μέλος πρέπει να δοκιμαστεί και να αποδείξει την αξία του στην μάχη.  

Οι βαθμοί ιεραρχίας των Ελλήνων αξιωματικών σε κάθε μονάδα καθορίζονται βάσει του αριθμού των πολιτοφυλάκων.

Πάγια θέση της ΙΕΡΑΚΣ η ανάγκη εδραιώσεως ενός παραλλήλου δικαστικού συστήματος

Οι ισλαμικές οργανώσεις κατάφεραν στην Βρετανία να αποσπάσουν το προνόμιο δημιουργίας ενός παραλλήλου δικαστικού συστήματος. Κάτι για το οποίο προσπαθούσαν και αγωνιζόντουσαν για πολλά χρόνια. 

Προφανώς δεν θα εφαρμοστούν όλες οι διατάξεις της Σαρία. Αρχικώς θα επικεντρωθούν σε κληρονομικά ζητήματα, αλλά είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα. Τους αξίζουν συγχαρητήρια, διότι αποδεικνύουν στην πράξη ποιός αξίζει να επιβιώνει και ποιός να εξαφανίζεται.

Ό,τι ακριβώς επέτυχαν οι ισλαμικές οργανώσεις στην Βρετανία το ίδιο ακριβώς έπρεπε να έχουν επιτυχει οι Ελληνικές θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα, μετά από τόσα χρόνια κινηματικής δράσεως.

Ένα αληθινά ανατρεπτικό κίνημα δεν φοβάται για το αν θα τεθεί εκτός νόμου από τους τυράννους. Δημιουργεί την δική του νομιμότητα

(Παλαιό άρθρο έξι ετών, πάντα επίκαιρο, καταγράφει τις προσδοκίες, τα λάθη, και τις παραλείψεις του αντιμνημονιακού στρατοπέδου που κόστισαν τόσο πολύ στον Λαό.)  

Η διαφορά μεταξύ ενός ανατρεπτικού κινήματος και μίας καιροσκοπικής αλλαγής προσώπων στην κορυφή της εξουσίας, είναι η θέληση για δύναμη, όπως θα έλεγε και ο Φρειδερίκος Νίτσε.

Το αντιμνημονιακό στρατόπεδο είναι έτοιμο να διαβεί το ποτάμι. Φτάνει στην τελική αναμέτρηση με τον εχθρό του Λαού. Απομένει να καθορίσουμε την τακτική για την άμεση ανατροπή της κατοχικής κυβερνήσεως.

Τί όπλα διαθέτει ο εχθρός και τί όπλα διαθέτουμε εμείς;

Ο εχθρός διαθέτει νομοθετική εξουσία, νόμισμα, ένοπλα σώματα, μμε, κυβέρνηση, δικαστήρια, κρατικά αρχεία και σφραγίδες.

Εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Το δίλημμα «εκλογές ή εξέγερση» παραλύει το παλλαϊκό κίνημα. Το ζήτημα δεν είναι ή το ένα ή το άλλο. Το ζήτημα είναι ποιός θα καθορίζει τί είναι νόμιμο και τί παράνομο. Ο Ελληνικός Λαός ή το 4^ο Ράιχ;

Ένα αληθινά ανατρεπτικό κίνημα δημιουργεί πρωτογενές δίκαιο. Κλιμακώνει την σύγκρουση μέχρι τα άκρα. Η αναμέτρηση με τον εχθρό είναι το πρωταρχικό καθήκον του εξεγερμένου Λαού.

Το αντιμνημονιακό μέτωπο δεν αναζητά την νομιμοποίηση από τον εχθρό. Θέτει εκτός νόμου τον εχθρό του Λαού. Δημιουργεί την δική του νομιμότητα.

Τί σημαίνει οργανωτικώς ο όρος "συλλαλητήριο";

Συλλαλητήριο σημαίνει διεξαγωγή πολιτικής επιχειρήσεως αναλόγου σοβαρότητος μίας στρατιωτικής.

Σημαίνει επιμελητεία, περιφρούρηση, διαθέσιμους πόρους, σημαίνει οργανωμένο μπλοκ, σημαίνει μετατόπιση και καθοδήγηση της κοινής γνώμης, σημαίνει σύγκρουση με αντιπάλους, σημαίνει διαχωρισμό και διάσπαση με τους διαφωνούντες, σημαίνει λαϊκή ζύμωση, σημαίνει κλιμάκωση της πολιτικής πάλης σε ανώτερο επίιπεδο, σημαίνει κυριαρχία πλήρους φάσματος.

Αλλιώς, αν επικρατήσει ο ερασιτεχνισμός, θα σημαίνει διάλυση, σύγχυση, αποπροσανατολισμό, ήττα, απογοήτευση, αποδιοργάνωση, ιδεολογική αστάθεια, μη-περιχαράκωση των οπαδών μας.

Οφθαλμοί αντί οφθαλμού

Έχω βαρεθεί να βλέπω ηττοπαθείς αναρτήσεις στο fb για τις ΜΚΟ του Σόρος που προωθούν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα. Περισσότερο κακό παρά καλό κάνουν τέτοιες αναρτήσεις όταν καταλήγουν στην ηττοπάθεια και την μεμψιμοιρία.

Το αντίδοτο για την ηττοπάθεια είναι απλό. Δημιουργία Ελληνικών ΜΚΟ με πολλαπλούς ρόλους, και εξειδίκευση αναλόγως του σκοπού.

Άλλες εξ αυτών να φροντίζουν μόνον Έλληνες του εσωτερικού και του εξωτερικού που έχουν ανάγκη.

Άλλες εξ αυτών να φροντίζουν για τον επαναπατρισμό των λαθρομεταναστών που έχουν εισβάλλει στην Ελλάδα.

Άλλες εξ αυτών να προωθούν και να φροντίζουν λαθρομετανάστες μέσα στην Τουρκία και στο Ισραήλ.

Τα μνημόσυνα δεν αρκούν για την επιβίωση του Ελληνισμού

Αναγκαία τα μνημόσυνα για την φιλόσοφο Υπατία, αλλά αρκετά με την κλάψα. 

Ο τρόπος προσεγγίσεως του εν λόγω ειδεχθούς εγκλήματος εις βάρος του Ελληνισμού, δεν επιτρέπεται να περιορίζεται στην καλλιέργεια του σεβασμού προς το πρόσωπο της νεοπλατωνικής Φιλοσόφου.

Πρέπει να λέμε σκληρές αλήθειες, αν δεν θέλουμε να επαναληφθούν τα ίδια εγκλήματα εις βάρος του Ελληνισμού.

Οι ναζωραίοι παραβολάνοι εκείνης της εποχής, κυριολεκτικώς κομμάτιασαν την Υπατία. Πού ήταν οι Έλληνες σωματοφύλακές της; Προφανώς δεν είχε. Γιατί;

Η αδήριτος ανάγκη επαγγελματικής οργανώσεως του Εθνικο-Απελευθερωτικού Αγώνος

Η βλακώδης μεμψιμοιρία του, "ελέγχουν τα πάντα οι ξένοι, οι μασόνοι, οι εβραίοι, οι μεγάλες δυνάμεις", κλπ, εδράζεται στην πολιτική άγνοια, στην πολιτική νωθρότητα, στην έλλειψη κατανοήσεως της ανάγκης επαγγελματισμού στους Πολιτικούς Αγώνες.

Παρά την ύπαρξη του διαδικτύου και άρα την εύκολη πρόσβαση σε δωρεάν πληροφορίες για το πώς οργανώνονται οι άλλοι(αντίπαλοι, εχθροί, ξένοι, κ.α.), στην Ελλάδα αρκετοί προτιμούν να σπαταλούν πολύτιμη ενέργεια κλαυθμηρίζοντας παρά οργανώνοντας.

Εν ριπή οφθαλμού εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο οι συλλαλητηριούχοι του "δεν διεκδικούμε τίποτε"

Σχεδόν μία εβδομάδα μετά το "μεγαλειώδες" συλλαλητήριο εκτονώσεως και ενδοτισμού που διοργάνωσαν οι συστημικοί τυχάρπαστοι προκειμένου να αυτοπροβληθούν, αδιαφορώντας τελείως για την κατοχή της Πατρίδος μας, τα φώτα της ράμπας έσβησαν.

Οι "μακεδονομάχοι" λούφαξαν, και οι διοργανωτές επέστρεψαν στα συστημικά λαγούμια τους.

Το αποτέλεσμα ήταν προβλέψιμο και κωμικοτραγικό. Όσοι αφελείς ενθουσιάστηκαν, φανταζόμενοι λαϊκά μεγαλεία, πήραν αυτό που τους άξιζε. Μία τρύπα στο νερό.

Είναι η καλύτερη τιμωρία προς όσους απαξιώνουν τον επαγγελματισμό, την πειθαρχία, την οργάνωση, τον διαχωρισμό, και την επανάσταση στον πολιτικό αγώνα.

Αμφιβάλλουμε σοβαρώς αν οι συλλαλητηριούχοι παρουσιάσουν έναν απολογισμό πεπραγμένων, μία ανάλυση στρατηγικής για το τί πήγε λάθος, τί δεν έγινε σωστά, και τί πρέπει να γίνει στο μέλλον. Άτομα χωρίς πολιτική παιδεία, είναι αδύνατον να φθάσουν στο σημείο να παραδεχθούν τα εγκληματικά τους λάθη.

Αποτέλεσμα συλλαλητηρίων των σημερινών "μακεδονομάχων": Μηδέν

Και τώρα που τελείωσαν τα λαϊκά πανηγύρια των "μακεδονομάχων" ας δούμε την αποτίμηση: μηδέν. Κυριολεκτικώς μηδέν.

Όποιος έχει ασχοληθεί με θετικές επιστήμες και οργάνωση επιχειρήσεων, γνωρίζει ότι η άλφα-βήτα κάθε ενέργειας είναι η αποτίμηση και οι ενδεχόμενες διορθωτικές κινήσεις σε έναν βρόχο ανατροφοδοτήσεως(feedback loop).

Σαν καλοί μηχανικοί μετράμε την απόδοση και την αποτελεσματικότητα κάθε ενέργειας.

Οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων έβγαλαν στον δρόμο τον κόσμο υπό τον όρο ότι δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα η διαμαρτυρία του.

Οι θρασύδειλοι του "ελληνοκεντρικού" κινήματος

Για να κυριαρχήσουμε στα ανοργάνωτα πλήθη απαιτείται επαναστατική ιδεολογία, διαχωρισμός, εκπαίδευση, οργανωτική εξέλιξη, πειθαρχία, πολιτισμική ηγεμονία, επαγγελματισμός.

Μέχρι στιγμής είμαστε λίγοι σε αριθμούς διότι έχουν παρεισφρήσει τυχάρπαστοι, αδαείς, παράσιτα, δειλοί, προδότες, ρωμιοί, και ηλίθιοι στον «ελληνοκεντρικό χώρο», οι οποίοι δεν ασπάζονται ούτε εφαρμόζουν κάτι εξ αυτών των βασικών προϋποθέσεων.

Υποστηρίζουν τα εντελώς αντίθετα, ώστε μετά να έχουν την δικαιολογία να σου λένε, «λέτε ανοησίες, δεν ξέρετε από στρατηγική και τακτική, είμαστε λίγοι για να κάνουμε αυτά που λέτε».

Όντως είμαστε λίγοι, αλλά εξ αιτίας της δικής τους "στρατηγικής"(διάβαζε ραγιαδισμό), όχι εξ αιτίας της δικής μας στρατηγικής, η οποία βασίζεται στην ιστορία των επαναστατικών κινημάτων.

Όσοι Έλληνες(;) ταυτίστηκαν πολιτικώς με τους ρωμιούς στο συλλαλητήριο, χρεώνονται τα μισελληνικά κηρύγματα των ρασοφόρων

Όσοι Έλληνες(;) στο θρήσκευμα αποτίμησαν το χθεσινό συλλαλητήριο ως επιτυχημένο, όχι μόνον χρεώνονται τις ανοησίες που εκστόμιζαν οι ρασοφόροι και οι ρωμιοί από το βήμα της εξέδρας, αλλά παρέχουν το δικαίωμα σε τρίτους να θεωρήσουν ότι ασπάζονται πλήρως αυτές τις απόψεις.

Η πολιτική τους αφομοίωση στην πολιτική γραμμή των ρασοφόρων, ήταν καταλυτική. Από εδώ και πέρα δεν θα μπορούν να πείσουν κανέναν ότι διαχωρίζονται από τους ρωμιούς.

Εκτός και αν νομίζουν κάποιοι κουτοπόνηροι Έλληνες(;) στο θρήσκευμα ότι αρκεί να αναπέμπεις ύμνους προς τους Πατρώους Θεούς, αλλά σε όλα τα άλλα(χριστιανική σημαία, πολιτική συμπεριφορά, αξιακό σύστημα, κλπ) μπορείς άνετα να ταυτίζεσαι με τους ρωμιούς. Και συγχρόνως να έχεις το θράσος να αυτοαποκαλείσαι Έλλην.

Ο πολιτικός ερασιτεχνισμός δολοφονεί την Πατρίδα και την Επανάσταση

Όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι διοργανωτές συλλαλητηρίων, κάνουν μεγάλο κακό στην υπόθεση της Επαναστάσεως. Τα ίδια αίσχη έκαναν και στα χρόνια των Αγανακτισμένων, τα ίδια κάνουν και τώρα.

Εκγυμνάζουν τον Ελληνικό Λαό στον ενδοτισμό, στην αποδιοργάνωση, και στην ηττοπάθεια. Παριστάνουν τους "ξερόλες" ενώ είναι πολιτικώς αδαείς σε βαθμό κακουργήματος.

Οι έννοιες της οργανώσεως, της πειθαρχίας, του διαχωρισμού, της διαρκείας, του επαγγελματισμού, της διεκδικήσεως, αφαιρούνται από το πολιτικό προσκήνιο, για να αντικατασταθούν από τις ακριβώς αντίστροφες έννοιες, υπό το πρόσχημα του "πατριωτισμού".

"Διαχωρισμός, διαχωρισμός, διαχωρισμός", το σύνθημά μας στα συλλαλητήρια

Εκτός από θρησκευτική διαφοροποίηση, οι Έλληνες πρέπει να διαθέτουν οργανωτική, πολιτική, και ιδεολογική διαφοροποίηση σε σχέση με τους ρωμιούς.

Με τους ρωμιούς έχουμε διαφορετικά συμφέροντα, διαφορετικό παρελθόν/ιστορία, και διαφορετικό μέλλον.

Όταν μιλάμε για το οιοδήποτε εθνικό θέμα, αλλιώς το βλέπουμε εμείς, αλλιώς αυτοί.

Αντί κάποιοι Έλληνες να συσσωματώνωνται στα συλλαλητήρια των ρωμιών που καταλήγουν πάντα στο "Ελλάς=ορθοδοξία, βυζάντιο, ρωμιοσύνη", πρέπει να οργανώνουμε παράλληλα ή και αντίπαλα συλλαλητήρια που να καταλήγουν στα εντελώς αντίθετα συμπεράσματα.

Όπως σε όλα τα ζητήματα έτσι και στα εθνικά, οι Έλληνες πρέπει να σταματήσουν να πιπιλάνε την απολίτικη καραμέλα των ανοήτων, "όχι σε δόγματα, κόμματα, χρώματα". Δεν έχουμε τίποτε το κοινό με όσους κατέστρεψαν τον Ελληνισμό, και συνεχίζουν να τον καταστρέφουν.

H έννοια της σοβαρής αναλύσεως, είναι παντελώς άγνωστη στους ζητωπατριώτες

Το γνωστό απόφθεγμα, "Όσοι δεν θέλουν να μάθουν από τα λάθη τους, είναι καταδικασμένοι να τα επαναλάβουν", έχει πλήρη εφαρμογή στα νέα συλλαλητήρια που οργανώνονται για την Μακεδονία σε άλλες πόλεις.

Μέσα σε παραλήρημα πολιτικής αγνοίας και ασχετοσύνης, κάποιοι ενθουσιάζονται, καλούν κόσμο να κατέβει στους δρόμους, χωρίς στρατηγική, για να απογοητευθούν λίγο αργότερα όταν ο κόσμος αρχίσει να αραιώνει. Και τότε θα αρχίσουν να ψάχνουν για "πράκτορες" και "προβοκάτορες" που τάχα φόβισαν ή έδιωξαν τον κόσμο, αντί να κοιτάξουν στον καθρέφτη.

Ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, όπως και με το κίνημα των Αγανακτισμένων.

Έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε, και δεν έχω βρεί ούτε μία σοβαρή ανάλυση και αυτοκριτική από τους τότε Αγανακτισμένους, για το τί πήγε στραβά, και δεν έγινε η ανατροπή που όλοι ευελπιστούσαν.

Συλλαλητήριο 21ης Ιανουαρίου: η αυτοπαγίδευση, οι παπάδες, οι ρωμιοί, οι βυζαντινές σημαίες, και η έλλειψη οργανώσεως των Ελλήνων

Υπάρχουν πολλοί πατριώτες και ομοϊδεάτες οι οποίοι αυτοπαγιδεύτηκαν στο συλλαλητήριο, πέφτοντας στην γνωστή παγίδα ότι το συλλαλητήριο είναι υπερκομματικό, και συνεπώς δεν πρέπει να εκφράσουμε διαφορετική/κομματική γραμμή από το υπόλοιπο πλήθος. 

Αποτέλεσμα: εκφράστηκε η κομματική γραμμή του Φραγκούλη Φράγκου, ήτοι "δεν διεκδικούμε τίποτε". Και από δίπλα του ένα σωρό παπάδες, ομάδες με βυζαντινές σημαίες, να φωνάζουν "Ελλάδα σημαίνει ορθοδοξία".

Ποτέ μα ποτέ δεν συμμετέχουμε σε συλλαλητήριο χωρίς τα δικά μας λάβαρα, χωρίς τα δικά μας συνθήματα, χωρίς την δική μας οργάνωση, και χωρίς το δικό μας μπλοκ. Διότι αφ' ενός επιτρέπουμε στον οιονδήποτε καθεστωτικό Φράγκο να οικειοποιείται όλο το συλλαλητήριο, αφ' ετέρου αυτοδιαλυόμαστε στο απολίτικο πλήθος. Οι ιδέες μας δεν ακούγονται, ούτε εντυπώνονται στους συμμετέχοντες. 

Κοινωνική πίστωση, κοινωνική αξιολόγηση, κοινωνική διαφοροποίηση

Αρκετοί πολίτες επηρεασμένοι από τις δημοκρατικές αντιλήψεις, επιζητούν την πολιτική ισότητα. Και επειδή στην Χώρα μας το κατοχικό καθεστώς έχει δημιουργήσει μία δομική πολιτική ανισότητα βασισμένη στην διαφθορά, όπου οι μηχανισμοί αναπαραγωγής της εξουσίας αναδεικνύουν στα ύπατα αξιώματα τους πιό ανίκανους, κάποιοι πολίτες πιστεύουν ότι το αντίδοτο γι’ αυτή την τοξική κοινωνική παθογένεια είναι η πολιτική ισότητα.

Η συγκεκριμένη αντίληψη είναι υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για την κατάπτωση των πολιτικών ηθών της Ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να αποτραπεί η πολιτική ισότητα ως μελλοντικό ενδεχόμενο. Από το ότι κυβερνούν την Χώρα οι διεφθαρμένοι, δεν επιτρέπεται να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι η ισότητα θα βελτιώσει την ποιότητα των κρατικών αξιωματούχων. Αντιθέτως θα την χειροτερέψει.

Όλοι οι βλάκες, οι αγράμματοι, οι ανιστόρητοι, οι αδιάφοροι, οι ψυχανώμαλοι, οι ανελλήνιστοι, οι ανθέλληνες, οι ανεύθυνοι, έχουν τα ίδια πολιτικά-εκλογικά δικαιώματα, επειδή η ιδιότης του πολίτου έχει αποσυνδεθεί από κοινωνικά κριτήρια, από το Ελληνικό αξιακό σύστημα, και από την κοινωνική αξιολόγηση.

Τί χρειάζεται για να αναπτυχθεί το Κίνημα και να κτισθεί το Επαναστατικό Κόμμα – conceptual frameworks

Η Ελληνική Επανάσταση έχει κοπάσει(εν έτει «2017») επειδή ουδέποτε τα κόμματα και τα κινήματα που ευαγγελίζονται την ανατροπή του καθεστώτος έδειξαν ενδιαφέρον για την αναβάθμιση των πνευματικών υποδομών του Ελληνισμού.

Πώς συγκροτείται το σύγχρονο επαναστατικό κόμμα; Ποιά τα χαρακτηριστικά του; Τί στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει; Τι είδους γνώσεις και ικανότητες χρειάζεται να αποκτήσουν οι Έλληνες επαναστάτες; Ποια πρέπει να είναι η οργανωτική δομή του; Πώς θα βρεί υλικούς πόρους ικανούς να συντηρήσουν τον Αγώνα; είναι ωρισμένα από τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

Στο άρθρο «Η δυναμική της κοινωνικής αλλαγής (dynamics of social change)» είχαμε κάνει μία εισαγωγή του απαραίτητου πνευματικού εξοπλισμού που πρέπει να διαθέτουν οι Έλληνες. Τώρα αναβαθμίζουμε το προηγούμενο κείμενό μας.

Περί κοινωνικού δαρβινισμού

Η αιωνία πάλη των εθνών υπάγεται στους κανόνες του κοινωνικού δαρβινισμού, της κοινωνικής επιλογής, και της κοινωνικής εξελίξεως.

Επιβιώνει το έθνος που διαθέτει ιστορική μνήμη, και θυμάται καλύτερα απ’ ό,τι οι εχθροί του. 

Επιβιώνει το έθνος που μπορεί να αντιμετωπίζει στρατιωτικούς κινδύνους. 

Επιβιώνει το έθνος που αναπαράγει πιστά την ιδεολογία του. 

Επιβιώνει το έθνος που τηρεί την ενδογαμία και συντρίβει την δυσγονική. 

Επιβιώνει το έθνος που τρέφεται καλύτερα με υγιεινά προϊόντα. 

Επιβιώνει το έθνος που αντιμετωπίζει καθε πολιτικό, δημογραφικό, τεχνολογικό, οικονομικό, πολιτισμικό, και θρησκευτικό κίνδυνο. 

Επιβιώνει το έθνος που προβλέπει και προσομοιάζει μελλοντικές καταστάσεις. 

Πολυκρατικό Έθνος: εναλλακτικά υποδείγματα αυτοδιαθέσεως των Ελλήνων

Όπως διδάσκει η επιστημονική σκέψη, όταν αντιμετωπίζουμε αδιέξοδα, πάμε πίσω στις Πρώτες Αρχές (first principles). Εξετάζουμε τις βασικές μας παραδοχές, και προσπαθούμε να διαπιστώσουμε αν το θεωρητικό μας υπόδειγμα έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα.

Στην Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία των αντικαθεστωτικών πολιτικών κινημάτων, κομμάτων, και προσωπικοτήτων, θεωρεί ότι υπάρχει ένα κράτος, το νεοελληνικό, και πρέπει να ανατραπεί το καθεστώς. Εκεί περιορίζεται ο πολιτικός τους ορίζοντας. Πέρα από το ελληνόφωνο ρωμέικο ψευδοκράτος, και την ανατροπή του καθεστώτος, δεν υπάρχει άλλη ιδέα ή πρόταση, για το τί πρέπει να κάνει ο Ελληνισμός.

Αντιθέτως οι εχθροί του Έθνους, έχουν ήδη θέσει σε εφαρμογή τρία σχέδια, ταυτοχρόνως. Την σταδιακή μετατροπή της Ελλάδος σε πολυεθνικό κράτος. Την απορρόφησή της Ελλάδος από το ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κράτος της Ε.Ε. Και τον τεμαχισμό της Ελλάδος σε περιφέρειες, ένα είδος εσωτερικής ομοσπονδοποιήσεως για να διευκολυνθεί ο έλεγχος από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές.

Εμείς οφείλουμε να καταρτίσουμε τα δικά μας στρατηγικά σχέδια, τα οποία πρέπει να εφαρμόζωνται παραλλήλως. Δεν τίθεται ζήτημα «ή το ένα ή το άλλο σχέδιο». Πρέπει να τρέχουν όλα ταυτοχρόνως.

Προφανώς ένα σχέδιο είναι η ανατροπή του σημερινού μισελληνικού καθεστώτος, στο οποίο συμφωνούμε όλοι.

Τα επτά υποδείγματα εθνικής και κοινωνικής οργανώσεως

Όταν ένας «προοδευτικός» επικαλείται τον αντιρατσισμό, πάντα αποσιωπά τις βασικές του παραδοχές. Συνήθως επιζητά ένα πολυεθνικό, πολυφυλετικό, και πολυπολιτισμικό κράτος, αλλά δεν το ομολογεί ευθέως. Κατηγορεί τους διαφωνούντες για φασισμό, χωρίς όμως να δηλώνει ανοικτά ότι αντιπαθεί το έθνος-κράτος.

Ακόμη και όσοι «προοδευτικοί» το δηλώνουν ανοικτά, ποτέ δεν παραθέτουν τα διαφορετικά υποδείγματα εθνικής και κοινωνικής οργανώσεως, ώστε ο Λαός να γνωρίζει τις διαφορές.

Εσκεμμένως τον εκφοβίζουν με λέξεις όπως «ρατσισμός», «εθνικισμός», «ναζισμός», προκειμένου να μην γίνεται διάλογος για τα διαφορετικά υποδείγματα κρατικής οργανώσεως.

Ας δούμε έξι γνωστά υποδείγματα κρατικής οργανώσεως.

1. Το γερμανικό volkisch, και η ιδεολογία blood and soil (Blut und Boden), έχει ως βάση την κοινή φυλετική καταγωγή και το έδαφος. Το καθεστώς που αναδύεται από μία τέτοια ιδεολογία δημιουργεί ένα κράτος με έμφαση στην φυλετική αγνότητα με τάσεις αποκλειστικότητος. Ήτοι δυσκολεύει πολύ την ένταξη αλλοφύλων και αλλοεθνών στο volkisch state. Το volkisch movement προάγει τα κοινά πολιτιστικά στοιχεία, αλλά δεν διαχωρίζει τους πολίτες με βάση το θρήσκευμα. Προηγείται η φυλή.