H έννοια της σοβαρής αναλύσεως, είναι παντελώς άγνωστη στους ζητωπατριώτες

Το γνωστό απόφθεγμα, "Όσοι δεν θέλουν να μάθουν από τα λάθη τους, είναι καταδικασμένοι να τα επαναλάβουν", έχει πλήρη εφαρμογή στα νέα συλλαλητήρια που οργανώνονται για την Μακεδονία σε άλλες πόλεις.

Μέσα σε παραλήρημα πολιτικής αγνοίας και ασχετοσύνης, κάποιοι ενθουσιάζονται, καλούν κόσμο να κατέβει στους δρόμους, χωρίς στρατηγική, για να απογοητευθούν λίγο αργότερα όταν ο κόσμος αρχίσει να αραιώνει. Και τότε θα αρχίσουν να ψάχνουν για "πράκτορες" και "προβοκάτορες" που τάχα φόβισαν ή έδιωξαν τον κόσμο, αντί να κοιτάξουν στον καθρέφτη.

Ξανά και ξανά τα ίδια λάθη, όπως και με το κίνημα των Αγανακτισμένων.

Έχουν περάσει 7 χρόνια από τότε, και δεν έχω βρεί ούτε μία σοβαρή ανάλυση και αυτοκριτική από τους τότε Αγανακτισμένους, για το τί πήγε στραβά, και δεν έγινε η ανατροπή που όλοι ευελπιστούσαν.

Έχω αναλύσει σε δεκάδες άρθρα και βίντεο πώς διεξάγεται η προπαγανδιστική εκστρατεία, πώς οργανώνεται μία πολιτική απεργία, πώς διεξάγεται ο μη-βίαιος ανατρεπτικός αγών, πώς δημιουργούνται επαναστατικές υποδομές, πώς οργανωνόμαστε για ένα συλλαλήτηριο.

Προφανώς κυριαρχεί ο ζητωπατριωτισμός και ο ερασιτεχνισμός. Αρκετοί σηκώνουν μία σημαία, ύστερα τραγουδούν έναν ύμνο, και αφού χειροκροτήσουν, νομίζουν ότι έπραξαν το "πατριωτικό" τους καθήκον, επειδή συμμετείχαν μία φορά σε ένα συλλαλητήριο για την Μακεδονία ανά 25 χρόνια.

Αν τους ρωτήσεις, "τί ήθελες να επιτύχεις με την συμμετοχή σου στο συλλαλητήριο;", οι περισσότεροι δεν ξέρουν τί να απαντήσουν, παρά μόνον ότι "η Μακεδονία είναι Ελληνική", και ότι "Δεν δεχόμαστε εκχώρηση του ονόματος στους Σκοπιανούς".

Απλά να τους ενημερώσουμε ότι ο όρος Μακεδονία σε σύνθετη ονομασία έχει αναγνωριστεί από το 1995 και την ενδιάμεση συμφωνία, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, και τα Σκόπια φέρουν νομίμως το όνομα FYROM.

Το πρόβλημα είναι ότι όπως και με τους Αγανακτισμένους το 2011, αρκετοί πολίτες δεν θέλουν να μάθουν ούτε να παραδεχτούν τί πήγε λάθος τότε, και δεν είχαν αποτέλεσμα τόσα συλλαλητήρια.

Όποιος δεν θέλει να μάθει από τα λάθη του, θα τα επαναλαμβάνει, όσες κραυγές πατριωτισμού και να εκστομίζει.

Πριν ξεκινήσουν νέα συλλαλητήρια, θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσουν συζητήσεις για το τί έχει πάει λάθος όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Και όπως δεν έγινε σοβαρή ανάλυση γιατί απέτυχε το κίνημα των Αγανακτισμένων, έτσι δεν έγινε ποτέ σοβαρή ανάλυση γιατί απέτυχαν τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό της δεκαετίας 1992-2002. 

Προφανώς η έννοια της σοβαρής αναλύσεως, είναι παντελώς άγνωστη στους ζητωπατριώτες.

Σήμα κατατεθέν πολιτικής ασχετοσύνης, κάλεσμα σε συλλαλητήριο στην Αθήνα για το Μακεδονικό:

"Καλούμεθα άπαντες να δώσουμε ένα δυναμικό παρόν στήν επιδίωξη αρπαγής της Μακεδονίας καί Πατρίδας μας απ΄τους νενέκους πολιτικούς μαφιόζους.Ο αγώνας είναι κοινός καί δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα και ταμπέλες,παρά μόνο Ελληνικές σημαίες"

Χύμα στο κύμα. Ελάτε με μία ελληνική σημαία, και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Άγνωστον ποιός θα μιλήσει, τί θα πεί, τί πρέπει να γίνει σε περίπτωση συγκρούσεως με πραιτωριανούς και αντιπάλους του συλλαλητηρίου, άγνωστον αν υπάρχουν συγκεκριμένα πολιτικά αιτήματα, αδιάφορον ότι εδώ και 22 χρόνια έχει συμφωνηθεί η σύνθετη ονομασία.

Ο τίτλος του καλέσματος θα ήταν περισσότερο εύστοχος αν έγραφε τα εξής:

"Ελάτε ανοργάνωτοι. Παραμείνετε ανοργάνωτοι. Δεν χρειάζεται να ξέρετε τί μέλλει γενέσθαι. Όχι στον πολιτικό σχεδιασμό. Μακριά από αλυτρωτισμούς. Δεν διεκδικούμε τίποτε από τα Σκόπια. Είμαστε πολιτικώς άσχετοι αλλά πολύ καλοί πατριώτες".

Ένα τέτοιο κάλεσμα θα ήταν πολύ πιό ειλικρινές και θα ταίριαζε απολύτως στην ψυχοσύνθεση των "πατριωτών".

Ιφικράτης Αμυράς