Ακόμη και αν οι "πατριώτες" καταφέρουν να διατηρήσουν το μονοπώλιο του όρου Μακεδονία, δεν κερδίζουν κάτι σημαντικό(αφήνω κατά μέρος το ότι διαγράφουν τα υπόδουλα Μακεδονικά εδάφη και τους Μακεδονικούς πληθυσμούς).
Διότι ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων εις βάρος της Ελλάδος δεν στηρίζεται μόνον στο όνομα. Έχει δομικά χαρακτηριστικά. Ενυπάρχει στην εκπαίδευση, στο νομικό πλαίσιο της χώρας, στην ιστορία, στην ταυτότητα, στο στρατιωτικό δόγμα, και στον πολιτισμό.
Αν όντως υπήρχε στοιχειώδες ενδιαφέρον των "πατριωτών" για την ασφάλεια της Ελληνικής Μακεδονίας, θα απαιτούσαν δομικές αλλαγές στο σύνταγμα, στην εκπαίδευση, στην διάρθρωση του Σκοπιανού στρατού, στην εξωτερική πολιτική, και στην διδασκομένη ιστορία των Σκοπίων.
Μόνον με την αλλαγή του ονόματος, δεν σώζεται η Ελληνική Μακεδονία από εχθρικές αλυτρωτικές βλέψεις.
Το πρόβλημα δεν ξεκίνησε το 1990, ούτε το 1945. Η κατασκευή ξεχωριστής Μακεδονικής κρατικής και εθνικής ταυτότητος έχει ξεκινήσει το 1870 από τον Georgi Pulevski.
Αυτή η τεχνητή Μακεδονική ταυτότητα και οι σλαβο-Μακεδονικές τρομοκρατικές οργανώσεις δεν εστρέφοντο μόνον κατά της Ελλάδος. Εστράφησαν και κατά της Σερβίας, και κατά της Βουλγαρίας, και κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και κατά των Αλβανών.
Αρχικώς οι αντάρτες του IMRO(Internal Macedonian Revolutionary Organization), ήθελαν να αποσπάσουν εδάφη και από την Σερβία, και από την Βουλγαρία, και από την Οθωμανική αυτοκρατορία, και από την Ελλάδα.
Το σλαβομακεδονικό κίνημα ήταν ένα κράμα ανταγωνιστικών ταυτοτήτων, και ρευστής συνειδήσεως.
Πολύ πριν τους Μπολσεβίκους, οι σοσιαλιστές του 19ου αιώνος, ήθελαν να δημιουργήσουν μία σοσιαλιστική βαλκανική ομοσπονδία με επίκεντρο την Μακεδονία.
Πολύ πριν την Σοβιετική Ένωση, η Αυστρο-ουγγαρία ήθελε να δημιουργηθεί ένα ξεχωριστικό Μακεδονικό κράτος, προκειμένου να αναχαιτίσει την άνοδο της Σερβίας και της Βουλγαρίας, διότι τις θεωρούσε ανταγωνιστές στην Βαλκανική της πολιτική.
Επομένως το πρόβλημα είναι παλαιό και σύνθετο, και οι επιδερμικές προσεγγίσεις με το όνομα δεν βοηθούν σε τίποτε.
Χρειάζεται να ξέρουμε ιστορία, γεωπολιτική, στρατηγική, εθνολογία των Βαλκανίων, και συγχρόνως να κατανοούμε την σημασία των ανταγωνιστικών εθνικισμών του 19ου και 20ου αιώνος.
Η περιοχή της Μακεδονίας εντάσσεται σε αυτό που ονομάζουν οι αγγλοσάξωνες contested territories(αμφισβητούμενα εδάφη), με υβριδικές, ανταγωνιστικές, και ρευστές συλλογικές ταυτότητες.
Αν δεν ενσωματώσουμε στην ανάλυσή μας στοιχεία δυναμικής σε αντίθεση με την στατική φράση "η Μακεδονία είναι Ελληνική", και αν δεν αντιληφθούμε την δομή του προβλήματος, ήτοι το πώς έχει ενσωματωθεί ο αλυτρωτισμός στην Σκοπιανή αντίληψη, και αντιστοίχως ο ραγιαδισμός στην νεο-Ελληνική αντίληψη, θα εγκλωβιζόμαστε συνέχεια σε αδιέξοδα που τα δημιουργούμε μόνοι μας.
Η Ελλάς χρειάζεται στρατηγικό βάθος στα βόρεια σύνορά της, και δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει αν κινείται με βάση τις ανόητες αντιλήψεις των "πατριωτών".
Ιφικράτης Αμυράς
Ιφικράτης Αμυράς
κανε αν μπορεις ενα αναλυτικο αρθρο επι του θεματος και τι μας συμφερει τελικα , ειναι δλδ αδιαφορο αν τα σκοπια ονομαστουν μακεδονια ?
ReplyDelete